της Ιωάννας Τσιαμούρα

Πάρε τηλέφωνο τη μοναξιά σου ή βγες ξανά στο δρόμο της φωτιάς *

1988: «Πάρε τηλέφωνο τη μοναξιά σου ή βγες ξανά στο δρόμο της φωτιάς»*. O ποιητής καλεί το σύγχρονο Θησέα να αναλογιστεί αν ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσει το μινώταυρο, στο πρόσωπο το οποίου καθρεφτίζεται ένα ολόκληρο σύστημα που τόσα χρόνια τον καταπιέζει και του κλέβει τη ζωή.

2020: Ο μινώταυρος ακόμη ζωντανός και όλοι εμείς παγιδευμένες και παγιδευμένοι στα σύγχρονα πλέον κλουβιά μας, να βλέπουμε τις κυβερνήσεις παγκοσμίως να επιβάλλουν η μία μετά την άλλη οριζόντια lock down, παγιδεύοντάς μας όλο και περισσότερο σε έναν κυριολεκτικό και μεταφορικό εγκλεισμό: ανάμεσα στους τέσσερεις τοίχους, στην αποξένωση και την ιδιώτευση. Η ελευθερία και η συλλογική έκφραση απαγορεύονται ρητά για «λόγους δημόσιας υγείας». Επιτρέπεται μόνο ό,τι αποφέρει κέρδος. Και από τη ζωή απέμεινε ένα «σπίτι-δουλειά-σπίτι» σε συνεχή λούπα.
30 και κάτι χρόνια μετά, η πραγματικότητα έρχεται να μας ταρακουνήσει από τα νερά της νέας κανονικότητας προς την οποία οδεύουμε και να μας θέσει εκ νέου το δίλημμα για αλλαγή ή όχι της σελίδας της ιστορίας. Ή στο σπίτι, μόνοι και δύστυχοι, ή στο δρόμο και μαζί στην αναζήτηση του ονείρου.

Μπροστά σε «μια ζωή δίχως προοπτική»*, εσύ τι κάνεις;

* στίχοι από το μουσικό κομμάτι, «Ηλεκτρικός Θησέας», 1988

// English:

“Call your loneliness or go out again on the streets of fire *

1988: “Call your loneliness or go out again on the streets of fire”. The poet invites modern Theseus to consider whether it is time to face the minotaur; a whole system that oppresses him for so many years and steals his life.

2020: The minotaur is still alive and we all stay trapped in our modern cages, watching governments around the world impose horizontal lock down, trapping us more and more in a literal and figurative confinement: among the four walls of our house, in isolation and privatization. Freedom and collective expression are expressly prohibited due to “public health reasons”. The only thing allowed is only what makes profit. Life has turned into a continuous loop of “home-work-home”.
30 and a few years later, we are being shaked by reality in order to confront the new normality to which we are heading. We are coming again in front of the dilemma of writing or not a new page in history; either alone and unhappy at home, or all together on the streets seeking for the dream.

In front of “a life without perspective”*, what do you do?

*verse of “Electric Theseus”, 1988

Δημοσίευτηκε στο  Zine Without a Crown Vol. IX