Συνέντευξη με τον Κώστα Σβόλη, πρόεδρο του Σωματείου στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο πλαίσιο των συνεντεύξεων με εργαζόμενους/ες στον χώρο του πολιτισμού ενόψει της πανεργατικής απεργίας της 9ης Νοέμβρη

Οι εργαζόμενοι στους χώρους πολιτισμού και τέχνης, όπως φάνηκε πολύ έκδηλα στην πανδημία, αντιμετωπίζουν πολύ δύσκολες εργασιακές συνθήκες (πολλές ώρες εργασίας, χαμηλές αμοιβές, εξουθένωση). Ποια είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζετε; Υπάρχει σταθερή εργασία/εισόδημα;

Οι εργαζόμενοι στο Ε.Μ.Σ.Τ. –όπως και στον υπόλοιπο ευρύτερο δημόσιο τομέα– 12 χρόνια τώρα όχι μόνο δεν είδαμε καμία αύξηση στον μισθό μας αλλά, αντίθετα, είχαμε περικοπές που έφτασαν μέχρι και το 40%. Μας κόψανε τον 13 & 14 μισθό, πάγωσε η διετία 2016-2017  για την μισθολογική εξέλιξη, μειώθηκε το αφορολόγητο, την ίδια ώρα που ακρίβεια μας ροκανίζει τον μισθό.

Με την αύξηση του τουρισμού και την προώθηση που γίνεται από τη μεριά του κράτους, θα υπάρχει αύξηση της επισκεψιμότητας των Μουσείων. Έχουν παρθεί τα αντίστοιχα μέτρα ενίσχυσης του προσωπικού των Μουσείων; Ποιες οι συνθήκες εργασίας;

Η αναγκαιότητα για μόνιμο προσωπικό, το οποίο θα γνωρίζει τις ανάγκες του Μουσείου και θα αξιοποιεί την εμπειρία του, είναι σημαντικό βήμα για την πλήρη λειτουργία του. Στην πραγματικότητα, για να καλυφθεί αυτή η λειτουργία θα πρέπει οι οργανικές θέσεις που προβλέπονται να αυξηθούν από 88 σε 154. Αυτή την στιγμή το προσωπικό αορίστου χρόνου δεν ξεπερνά τα 55 άτομα. Αντί να καλυφθούν τα οργανικά κενά και οι ανάγκες που κάθε φορά προκύπτουν με μόνιμο προσωπικό υιοθετούνται με χαρακτηριστική επιμονή επισφαλείς μορφές εργασίας, όπως οι υπεργολαβίες, τα μπλοκάκια και, ακόμα χειρότερα, στην εργασία με τίτλο κτήσης. Οι τακτικές που ακολουθούνται παραμένουν προσηλωμένες στη διαιώνιση του κακοπληρωμένου και επισφαλούς εργασιακού περιβάλλοντος στον χώρο του πολιτισμού.

Πολλές αλλαγές έχουν εξαγγελθεί σε σχέση με τη λειτουργία των Μουσείων (ανάθεση μελετών και έργων σε κοινωφελή ιδρύματα, συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα κλπ), ενώ παράλληλα φαίνεται μια υποτίμηση του πολιτισμού από το κράτος. Που έχουν βοηθήσει τελικά αυτές οι αλλαγές;

Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού έχει τεράστια ευθύνη καθώς συστηματικά προωθεί πολιτικές που υπονομεύουν τον Δημόσιο Χαρακτήρα του πολιτισμού, όπως η μετατροπή των Δημόσιων Μουσείο σε Ν.Π.Δ.Δ.  Στο ΕΜΣΤ επιχειρούνται εκ κρύπτω διαδικασίες αλλαγής του Εσωτερικού Κανονισμού Λειτουργίας που θα αλλοιώσουν τόσο τους ιδρυτικούς σκοπούς του Μουσείου, όσο και τον Δημόσιο και Κοινωφελή χαράχτηκα του. Η κυβερνητική πολιτική σε σχέση με τον πολιτισμό βάζει σε πρώτο πλάνο τα συμφέροντα τον συλλεκτών και των χορηγών και σε δεύτερη μοίρα τις ανάγκες των καλλιτεχνών και του κοινού. Αυτό αποτυπώνεται και στις επιλογές των Διευθυντών και των Διοικητικών Συμβουλίων των εποπτευόμενων φορέων του ΥΠΠΟΑ.

Τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά την πανδημία, υπάρχουν αντιστάσεις πάνω στις αλλαγές που φέρνουν και διεκδίκηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Με το σωματείο των εργαζομένων του ΕΜΣΤ έχετε δώσει αντίστοιχους αγώνες. Θα μας πείτε παραπάνω για αυτούς;

Το Σωματείο μας έδωσε έναν μεγάλο αγώνα για να υπογραφεί για πρώτη φορά Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Είναι από τα λίγα Σωματεία που το κατάφεραν εν μέσω της πανδημίας. Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για την συνολική εφαρμογή της ΣΣΕ, καθώς το Δ.Σ. του ΕΜΣΤ προσπαθεί να κωλυσιεργήσει την εφαρμογή κάποιων θεμάτων που έχουν να κάνουν με θεσμικά ζητήματα. Ταυτόχρονα είμαστε σε επαγρύπνηση  για να αποτρέψουμε αλλαγές στον Ε.Κ.Λ. που θα υπονομεύσουν το δημόσιο χαρακτήρα του Μουσείου.

Έχουμε μπροστά μας την απεργία στις 9/11. Θεωρείτε πως μπορεί να αποτελέσει ένα μέσο πίεσης και διεκδίκησης για την επόμενη μέρα των εργαζόμενων με σκοπό να βελτιωθεί η ζωή τους;

Η απεργία στις 9/11 είναι σημαντική γιατί έρχεται σε μια συγκυρία διπλής επίθεσης στους εργαζομένους. Από την μια η φτωχοποίηση και το ροκάνισμα του μισθού μας, από την ακρίβεια και τις αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα. Από την άλλη η επίθεση στα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων μέσω του Νόμου Χατζηδακη. Ελπίζουμε να έχουμε και πάλι μεγάλη συμμετοχή όπως στην απεργία στις 6 Απρίλη που απέργησε το 40% των εργαζομένων στο Μουσείο.