Συνέντευξη με την Δώρα Κακαλίδου, Φωτογράφο, Κινηματογραφίστρια στο πλαίσιο των συνεντεύξεων με εργαζόμενους/ες στον χώρο του πολιτισμού ενόψει της πανεργατικής απεργίας της 9ης Νοέμβρη
Οι εργαζόμενοι στους χώρους πολιτισμού και τέχνης, όπως φάνηκε πολύ έκδηλα στην πανδημία, αντιμετωπίζουν πολύ δύσκολες εργασιακές συνθήκες (πολλές ώρες εργασίας, χαμηλές αμοιβές, εξουθένωση). Ποια είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζετε; Υπάρχει σταθερή εργασία/εισόδημα;
Ως freelancer φωτογράφος – κινηματογραφιστρια έχω ως δεδομένη μια κατάσταση ανασφάλειας – αστάθειας. Αυτό που άλλαξε μετά την πανδημία είναι ότι τα παραπάνω έγιναν πιο έντονα με αποτέλεσμα να αποδεχόμαστε συνεργασίες πολύωρες, με χαμηλότερες αμοιβές απ’ότι θα τις κοστολογουσαμε με αποτέλεσμα την ψυχολογική και σωματική κατά περιόδους εξάντληση. Αυτό συμβαίνει διότι επικρατεί μια μόνιμη αβεβαιότητα για το πώς θα κινηθούν τα πράγματα το επόμενο χρονικό διάστημα και εργαζόμαστε παράλληλα σε πολλά μέτωπα για να αναπληρώσουμε οικονομικά ένα πιθανό κενό που μπορεί να υπάρξει στο άμεσο μέλλον.
Απασχολείστε μόνο με το χορό/μουσική/ηθοποιία… ή χρειάζεται να εργαστείτε σε 2η δουλειά για να μπορείτε να αντεπεξέλθετε στο κόστος ζωής;
Το τελευταίο χρονικό διάστημα εργάζομαι αποκλειστικά στον τομέα μου. Παρόλαυτα λόγω της αβεβαιότητας που ανέφερα παραπάνω καμία φορά επιλογές που δε με εκφράζουν δημιουργικα μπορεί να είναι κατά κάποιο τρόπο μονόδρομος ώστε να αντισταθμίσουν οικονομικά τις υπόλοιπες
Από πολλούς εργαζόμενους στο χώρο γίνονται δηλώσεις για κακοπληρωμένες αμοιβές, καθυστερήσεις πληρωμών αλλά ακόμα και η μη πληρωμή παρά το γεγονός της κανονικής εργασίας. Έχετε έρθει αντιμέτωποι με τέτοια περιστατικά; Και αν ναι, πώς αντιδράσατε; Υπήρχε κάποιος τρόπος διεκδίκησης;
Περιστατικά καθυστερήσεων πληρωμών είναι πολύ συχνά στον κλάδο μας και φέρουν και το ανάλογο κόστος. Στην περίπτωση του ελεύθερου επαγγελματία και όταν δεν υπάρχει σύμβαση εργασίας αλλά η διαδικασία πληρωμής γίνεται με τιμολόγιο η λύση είναι να μεσολαβήσει δικηγόρος.
Πιστεύετε πως μπορούν να αλλάξουν ριζικά αυτές οι συνθήκες εργασίας; Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό; Θεωρείς πως με μια Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που κατοχυρώνει δικαιώματα και θα μπορούσε να προστατεύει τους εργαζόμενους, είναι εφικτό να υπάρξει μια αλλαγή;
Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας είναι μια λύση, όπως και τα ιδιωτικά συμφωνητικά.
Έχουμε μπροστά μας την απεργία στις 9/11. Θεωρείτε πως μπορεί να αποτελέσει ένα μέσο πίεσης και διεκδίκησης για την επόμενη μέρα των εργαζόμενων με σκοπό να βελτιωθεί η ζωή τους;
Είναι ελπιδοφόρο να πιστεύουμε ότι θα αποτελέσει μέσο πίεσης. Ειδικά στο χώρο της τέχνης και του πολιτισμού η διεκδίκηση των δικαιωμάτων και καλύτερων συνθηκών εργασίας θα πρέπει να είναι ένας μόνιμος αγώνας.
Μετά την εμφάνιση του metoo, παγκοσμίως και εγχώρια, μετά τις δημόσιες καταγγελίες, έχει αλλάξει η κατάσταση στο εργασιακό περιβάλλον; Συνεχίζουν παρόμοια περιστατικά? Και αν ναι, καταγγέλονται ή μένουν στην αδράνεια υπό το φόβο της απόλυσης/στιγματισμό στον ευρύτερο κόσμο του θεάματος;
Η κατάσταση στο εργασιακό περιβάλλον έχει αλλάξει στο βαθμό του ότι είναι όλοι πιο προσεκτικοί. Σίγουρα υπάρχουν περιστατικά που δε καταγγέλλονται ή μένουν στην αφάνεια. Ζούμε σε μια πατριαρχική κοινωνία που κομμάτι της παλεύει να την αλλάξει και ιδιαίτερα ο χώρος μας είναι ανδροκρατούμενο με περιστατικά παρενόχλησης ή υπονόμευσης του γυναικείου φύλου που μένουν στην αφάνεια λόγω φόβου ή γιατί δεν υπάρχει χώρος να εκφραστούν.
Τέλος, ποιο θα ήταν το μήνυμα που θα δίνατε στους συναδέλφους για την επόμενη μέρα;
Συλλογικότητα και διαφάνεια.
