Των Δημήτρη Δημόπουλου & Παναγιώτη Φαμέλη |
«Ο Τζακ κάθεται αναπαυτικά στο κάθισμα του αυτοκινήτου του. Αυτό παίρνει μπρος και ξεκινάει την διαδρομή για το σπίτι. Μετά από μια κουραστική μέρα στην δουλειά το μόνο που θέλει είναι ένα ζεστό μπάνιο. Από την εφαρμογή του έξυπνου σπιτιού του στο smartphone του ανοίγει τον θερμοσίφωνα. Δύο ειδοποιήσεις! Η μία είναι ο λογαριασμός του ρεύματος και η δεύτερη είναι από το ψυγείο που τον ενημερώνει ότι το γάλα τελείωσε. Ο Τζάκ εγκρίνει την μηνιαία πληρωμή και με ένα πάτημα στην οθόνη, το αυτοκίνητο προσαρμόζει την πορεία του προς το κοντινότερο πρατήριο γάλακτος…»

Των Αλέξανδρου Γεωργίου & Γιώργου Μαριά |

Είναι κοινή παραδοχή ότι βρισκόμαστε εν μέσω μιας διαδικασίας ταχείας ανάπτυξης νέων τεχνολογιών σε πολλαπλά επίπεδα. Η γενικευμένη εισαγωγή νέων τεχνολογιών αιχμής στην παραγωγική διαδικασία έχει ονομαστεί 4η βιομηχανική επανάσταση (industry 4.0) από τα πιο «επίσημα» χείλη (World Economic Forum, 2017). Οι βασικοί τομείς της αφορούν κυρίως την αυτοματοποίηση – ρομποτική, την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης και την καθολικοποίηση της διασύνδεσης μεταξύ «πραγμάτων / μηχανών» (internet of things) και ανθρώπων. Στο παρόν κείμενο θα μας απασχολήσουν τα αποτελέσματα αυτής της ενσωμάτωσης στην παραγωγή, αφήνοντας εκτός πολύ σημαντικά θέματα που άπτονται της ανάπτυξης αυτών των τεχνολογιών, θέματα που αγγίζουν τον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης με σοβαρές ηθικές προεκτάσεις (βιοτεχνολογία και βιοηθική, δημιουργία «επικίνδυνα έξυπνων» ή «δυνατών» μηχανών/ρομπότ κτλ).