Του Κώστα Δαμανάκη |

Η ανάπτυξη μιας επιστήμης δεν μπορεί να βλέπεται έξω από την ιστορία, καθώς η εξέλιξη της επιστημονικής γνώσης λαμβάνει χώρα εντός συγκεκριμένων οικονομικών, κοινωνικών και ιδεολογικών συσχετισμών σε κάθε ιστορική περίοδο. Επιστήμη και ιδεολογία είναι δυο στενά συνδεδεμένες έννοιες, καθώς η ιδεολογία “διαποτίζει” την επιστήμη και η επιστήμη με τη σειρά της έρχεται να παράξει ιδεολογία. Ωστόσο η ιδεολογία δεν είναι ουδέτερη, αλλά είναι η ιδεολογία μιας τάξης και στα πλαίσια μιας ταξικής-εκμεταλλευτικής κοινωνίας, η ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης γίνεται και κυρίαρχη ιδεολογία.

Του Αλέκου Αναγνωστάκη |

Τα πάντα σχεδόν που ξέραμε αλλάζουν. Η κίνηση του καπιταλισμού δεν έχει τη μορφή μιας απλής εξελικτικής ποσοτικής διαδικασίας, αλλά μιας διαδικασίας, με σχέσεις ασυνέχειας μέσα στην εκμεταλλευτική του συνέχεια έως τη «μεγάλη ασυνέχεια» του οριστικού κοινωνικοοικονομικού μετασχηματισμού του. Αυτός ο διαλεκτικός τρόπος κίνησης είναι γενικός νόμος του καπιταλισμού. Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής συναπαρτίζεται από τις οικονομικές, παραγωγικές, πολιτικές και θεωρητικές σχέσεις. Οι θεωρητικές σχέσεις απαρτίζονται από τις αντιλήψεις, τις ιδέες, τις «κοσμοθεωρίες», τις κοινωνικές επιστήμες, τη φιλοσοφία, την τέχνη. Οι πολιτικές σχέσεις, με έναν ιδιαίτερα κατακερματισμένο και αλλοτριωμένο τρόπο, περιέχουν τις κρατικές, θεσμικές, εθιμικές σχέσεις κυριαρχίας και ηγεμονίας.