Συνέντευξη με τον Στέλιο Χατζηκαλέα, Τρομπετίστα στο πλαίσιο των συνεντεύξεων με εργαζόμενους/ες στον χώρο του πολιτισμού ενόψει της πανεργατικής απεργίας της 9ης Νοέμβρη
Οι εργαζόμενοι στους χώρους πολιτισμού και τέχνης, όπως φάνηκε πολύ έκδηλα στην πανδημία, αντιμετωπίζουν πολύ δύσκολες εργασιακές συνθήκες (πολλές ώρες εργασίας, χαμηλές αμοιβές, εξουθένωση). Ποια είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζετε; Υπάρχει σταθερή εργασία/εισόδημα;
Σταθερή εργασία πλέον υπάρχει σε ελάχιστες περιπτώσεις όπως στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών ή στην Ορχήστρα της Λυρικής σκηνής. Ακόμα κι εκεί βέβαια οι συμβάσεις εργασίας είναι τουλάχιστον τραγικές με απλήρωτες πρόβες, και φυσικά τη μη πληρωμή των συγγενικών δικαιωμάτων των μουσικών. Ειδικοί μουσικοί που ασχολούμαστε με τη σύγχρονη μουσική δημιουργία/παραγωγή η κατάσταση είναι τουλάχιστον ανύπαρκτη.
Απασχολείστε μόνο με το χορό/μουσική/ηθοποιία… ή χρειάζεται να εργαστείτε σε 2η δουλειά για να μπορείτε να αντεπεξέλθετε στο κόστος ζωής;
Ασχολούμαι με τη μουσική και ναι, εργάζομαι σε 2η δουλειά.
Από πολλούς εργαζόμενους στο χώρο γίνονται δηλώσεις για κακοπληρωμένες αμοιβές, καθυστερήσεις πληρωμών αλλά ακόμα και η μη πληρωμή παρά το γεγονός της κανονικής εργασίας. Έχετε έρθει αντιμέτωποι με τέτοια περιστατικά; Και αν ναι, πώς αντιδράσατε; Υπήρχε κάποιος τρόπος διεκδίκησης;
Ναι έχω έρθει αντιμέτωπος με όλα τα παραπάνω φαινόμενα. Στην αρχή αντέδρασα με πιεστικά τηλεφωνήματα ενώ σε κάποιες περιπτώσεις επικοινώνησα και με το σωματείο των μουσικών (Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος). Το σωματείο και οι συλλογικές διαδικασίες/διεκδικήσεις θεωρώ πως είναι ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος διεκδίκησης.
Πιστεύετε πως μπορούν να αλλάξουν ριζικά αυτές οι συνθήκες εργασίας; Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό; Θεωρείς πως με μια Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που κατοχυρώνει δικαιώματα και θα μπορούσε να προστατεύει τους εργαζόμενους, είναι εφικτό να υπάρξει μια αλλαγή;
Συλλογική σύμβαση εργασίας για μουσικούς υπάρχει ήδη. Το πρόβλημα είναι πως δεν εφαρμόζεται πουθενά και από κανέναν εργοδότη.
Έχουμε μπροστά μας την απεργία στις 9/11. Θεωρείτε πως μπορεί να αποτελέσει ένα μέσο πίεσης και διεκδίκησης για την επόμενη μέρα των εργαζόμενων με σκοπό να βελτιωθεί η ζωή τους;
Ναι. Κάθε κινητοποίηση εντός ή εκτός εργασιακού περιβάλλοντος θεωρώ πως βοηθάει.
Μετά την εμφάνιση του metoo, παγκοσμίως και εγχώρια, μετά τις δημόσιες καταγγελίες, έχει αλλάξει η κατάσταση στο εργασιακό περιβάλλον; Συνεχίζουν παρόμοια περιστατικά? Και αν ναι, καταγγέλονται ή μένουν στην αδράνεια υπό το φόβο της απόλυσης/στιγματισμό στον ευρύτερο κόσμο του θεάματος;
Απ΄ όσο μπορώ να γνωρίζω στο χώρο της μουσικής δεν έχουν αλλάξει και πολλά.
