Η Ντιλμπέρ K. είναι 21 ετών, από την πασίγνωστη πλέον πόλη Κομπάνι, της Ροζάβα, του Συριακού Κουρδιστάν. Είναι μαχήτρια της γυναικείας κουρδικής κατά κύριο λόγο οργάνωσης YPJ (Γυναικείες Δυνάμεις Άμυνας) και έχει τραυματιστεί 4 φορές στην άμυνα του Κομπάνι απέναντι στις δυνάμεις του ISIS, του Daesh (προφέρεται Nτας), όπως το ονομάζουν οι Άραβες και οι Κούρδοι:
Η Ντιλμπέρ τοποθετήθηκε στην εκδήλωση του ΝΑΡ και τη ΝΚΑ για το διεθνισμό και την πάλη των λαών στο τριήμερο του Πολυτεχνείου στις 15 Νοέμβρη:
Tη συναντήσαμε ξανά για να μιλήσει πιο αναλυτικά για τον αγώνα των γυναικών της Ροζάβα στην εφημερίδα Πριν και το περιοδικό Αναιρέσεις:
Eρώτηση: Nτιλμπέρ, θα θέλαμε να μας μιλήσεις για το πως οργανώνονται οι γυναίκες στη Ροζάβα.
Ντιλμπέρ: Οι γυναίκες της Ροζάβα κατάλαβαν νωρίς πως πρέπει να οργανωθούν. Ήταν από την αρχή οργανωμένες, μετά όταν χρειάστηκε ήρθαν και τα όπλα. Πέρα από τα όπλα, ο αγώνας μας είναι και ιδεολογικός. Επίσης,το YPJ δεν είναι η μόνη οργάνωση, απλά αυτή ήταν στην πρώτη γραμμή . Το κόμμα PYD, του οποίου το YPJ είναι το ένοπλο τμήμα στη Ροζάβα είναι κομμάτι του κόμματος των ελεύθερων γυναικών Κουρδιστάν, με παραρτήματα και στις 4 χώρες που το Κουρδιστάν ανήκει γεωγραφικά (Σημείωση: Συρία, Τουρκία, Ιράκ και Ιράν).
Το κόμμα παλεύει για όλες τις γυναίκες στη Ροζάβα, είτε οργανωμένες είτε στο σπίτι τους.
Eρώτηση: Μετά την πρόσφατη επίθεση στο Παρίσι, όλα τα μάτια είναι στραμμένα στο Daesh. Εσύ που συμμετείχες στην ηρωική αντίσταση στο Κομπάνι με το YPJ πώς θα τους χαρακτήριζες;
Ντιλμπέρ: Εμείς πολεμάμε πολλά χρόνια το Daesh. Για την Ευρώπη είναι καινούριο, για εμάς παλιά ιστορία. Πριν φτάσει στην Ευρώπη, η Δύση ίσως άκουγε απλά τι ήταν το Daesh. Τώρα μετά τα χτυπήματα κατάλαβαν.
Το Daesh είναι η βρωμιά όλου του κόσμου. Κανείς δεν ξέρει που μπορεί να επιτεθούν μετά. Ο στόχος τους είναι να φοβηθεί η ανθρωπότητα και να κλονίσουν την ψυχολογία του κόσμου. Η έκρηξη στη Γαλλία ήταν αυτό ακριβώς που επιζητούσε το ISIS, να φοβηθούν οι Γάλλοι.Το ίδιο ακριβώς κάνανε στα βουνά του Σενγκάλ, αλλά απέτυχε στη Ροζάβα γιατί εκεί ήξεραν πως μπορούν να τους πολεμήσουν.
Το Daesh είναι η βρωμιά του ιμπεριαλισμού.
Αυτή η βρωμιά φαινόταν και στην εξωτερική τους εμφάνιση, στα μαύρα μαλλιά, στις κουκούλες, στα μαύρα ρούχα.
Οι μαχητές του Daesh παίρναν ναρκωτικά για να φέρουν εις πέρας τις επιθέσεις στο Κομπάνι, με σκοπό να τρομοκρατηθεί ο πληθυσμός μας. Το Ισλάμ χρησιμοποιήθηκε σαν όπλο για να κερδίσουν τον πληθυσμό με το μέρος τους. Το Daesh διαστρεβλώνει και χρησιμοποιεί το Ισλάμ για να διεξάγει πόλεμο. Αυτό δεν είναι το νόημα του Ισλάμ.
Παρότι η πλειοψηφία μας είναι μουσουλμάνοι, εμείς αντισταθήκαμε σε αυτά τα κελεύσματα, γιατί το όραμά μας είναι ένας κόσμος που χωράνε όλες οι θρησκείες.
Όση προπαγάνδα και αν κάνει το Daesh και άλλες σχετικές ομάδες στην περιοχή δεν κατάφεραν ποτέ να διαβάλλουν τη δικιά μας αντίσταση. Απέναντι σε αυτή την απειλή, οι λαοί της Ροζάβα έχοντας το πρόταγμα της αποδοχής όλων των θρησκειών, πέτυχαν οι λαοί της Ροζάβα να μη φοβηθούν το Daesh, αλλά να συμβεί το αντίθετο.
Eρώτηση: Ποιος είναι ο ρόλος των γυναικών στον αγώνα στη Ροζάβα και πως συνδέεται με τη γυναικεία χειραφέτηση;
Ντιλμπέρ: Το Daesh έλεγε ότι αν μια γυναίκα συναναστραφεί μια άλλη γυναίκα θα καταστραφεί ο κόσμος.
Εμείς λέμε ότι αν αν έρθει κοντά μια γυναίκα με μια άλλη γυναίκα, ο κόσμος θα γίνει πιο όμορφος.
Αν κοιτάξουμε την ιστορία 5000 χρόνια πίσω, ένα από τα γεννεσιουργά θαύματα της ζωής είναι οι γυναίκες. Αυτό το θαύμα θέλησε να διαλύσει το Daesh και δεν το κατάφερε.
Οι γυναίκες ήταν πάντα καταπιεσμένες στη Μέση Ανατολή και το Ισλάμ ήρθε έπειτα να καλύψει τις γυναίκες, κάλυψε μέχρι και τα μάτια τους. Ενάντια σε αυτό εμείς δώσαμε τον όρκο μας, οι γυναίκες να αποκαλυφθούν ξανά και να κερδίσουν την ελευθερία τους.
Οι γυναίκες ανά τους αιώνες ήταν η βοήθεια σε ότι χρειαζόταν η ανθρωπότητα. Δίνανε φάρμακα στα παιδιά όταν ήταν άρρωστα, χτίζανε σπίτια και όταν χρειαστεί πολεμούσαν κιόλας. Μετά στην περιοχή μας όλα έγιναν ρόλος των ανδρών και όλες οι θέσεις πάρθηκαν από άντρες. Αυτή τη στιγμή έχουν πάρει μέχρι και την παιδεία από τις γυναίκες: η παιδεία έγινε προνόμιο των ανδρών.
Το YPJ έχει αναλάβει να διαπαιδαγωγήσει τις γυναίκες πως ό,τι ήταν μέχρι στιγμής προνόμιο των ανδρών, είναι δικαίωμα και φυσικός ρόλος των γυναικών.Τους είχαν πάρει μέχρι και τη γραφή και δεν ξέρανε να γράφουν. Γιατί οι άντρες θέλανε να γράψουν αυτοί την ιστορία όπως οι άντρες θέλανε να γραφτεί η ιστορία.
Τώρα όμως εμείς λέμε πως οι γυναίκες θα γράψουν την ιστορία όπως αυτές θέλουν.
Eρώτηση: Και πως βρεθήκατε εσείς που ζείτε στη Μέση Ανατολή να πολεμάτε;
Ντιλμπέρ: Μας λέγανε: Πως μπορείτε να πάρετε τα όπλα και να ανεβείτε στο βουνό να πολεμήσετε;
Ο πόλεμος όμως δεν είναι υπόθεση μόνο των ανδρών. O δικός μας στρατός είναι ένα πράγμα ευγενικό και όχι κάτι βίαιο και καταπιεστικό. Δεν λεηλατεί και δεν διαπράττει βαρβαρότητες. Ο στρατός και τα όπλα είναι κάτι που θέλει τρόπο, στο πως θα πιάσεις το όπλο και πως θα πολεμήσεις με αυτό, από άποψη ιδεολογίας και στρατιωτικής ικανότητας. Δεν είναι το να ορμήσεις κάπου για να σκοτώσεις, να καταστρέψεις και να ισοπεδώσεις.
Παράδειγμα: υπάρχει ένα όπλο που λέγεται Κarnas. Είναι ένα πολύ όμορφο όπλο. Όταν το πιάνουν οι άντρες με τα χοντρά τους δάχτυλα δεν μπορούν να το χειριστούν καλά και οι σφαίρες πάνε όπου’να’ναι. Οι γυναίκες όμως με τα λεπτά τους δάχτυλα πιάνουν το όπλο και γίνονται καλλιτέχνες με αυτό, (Σημείωση: όπως έγινε η Ντιλμπέρ, μας λέει ο μεταφραστής).
Όταν μια γυναίκα πιάνει το Κarnas, δεν πάει ούτε μια σφαίρα χαμένη με αυτό. Οι καλύτεροι χειριστές αυτών των όπλων σύμφωνα με την εμπειρία μου, είναι οι γυναίκες.
Μέχρι τώρα μας λέγανε ότι ο ρόλος της ομορφιάς της γυναίκας είναι μέσα στο σπίτι αλλά εμείς αποδείξαμε ότι η γυνακεία ομορφιά είναι μέσα στη μάχη.Τη μεγαλύτερη πειθαρχία, τη μεγαλύτερη συγκέντρωση και τη μεγαλυτερη αποτελεσματικότητα την είχαν οι γυναίκες. Η αρχή του δικού μας αγώνα ήταν ο αγώνας των γυναικών.
Αυτή η ηρωική αντίσταση έχει βαφτεί με το χρώμα και το αίμα των γυναικών και φέρνω σαν παράδειγμα την Αρίν Μιρκάν και πολλές ακόμα γυναίκες που έχουν δώσει το γυναικείο χρώμα στον αγώνα. (Σημείωση: η Αρίν Μιρκάν είναι μια μαχήτρια του YPJ που τραυματισμένη προτίμησε να ανατιναχτεί για να πάρει μαζί στο θάνατο της τους τζιχαντιστές από το να πιαστεί αιχμάλωτη.)
Eρώτηση: Πώς είναι η δομή και η καθημερινότητα στο στρατό του YPJ και ποια η σχέση του με το στρατό των ανδρών του YPG;
Ο στρατός του YPJ είναι ταυτόχρονα στρατός και μέσα και έξω, τόσο στην εσωτερική λειτουργία όσο και στη δημόσια εικόνα. Πολεμάμε ή μόνες μας ή και μαζί με τους άντρες. Μια γυναίκα διοικήτρια μπορεί να δώσει διαταγή σε έναν άντρα αλλά όχι και το αντίστροφο. Αυτό είναι ένα στοιχείο της εσωτερικής τους λειτουργίας.
Ο στρατιωτικός κανονισμός τους περιλαμβάνει 4 βαθμίδες, ομάδα 4 ατόμων, ομάδα 12 ατόμων, μετά 15-20 (buluk) άτομων και μετά 30. Όλες οι διοικήτριες των 4 βαθμίδων σε μια μονάδα παίρνουν τις αποφάσεις με ένα ενιαίο πολεμικό συμβούλιο.Το συμβούλιο αποφασίζει ζητήματα τακτικής πολέμου και ιδεολογικά μαθήματα.
Κάθε 10 μέρες γίνονται ιδεολογικές και φιλοσοφικές συζητήσεις. Αυτές οι συζητήσεις δεν είναι μόνο για να επαναλαμβάνουμε πράγματα που έχουμε μάθει και διαβάσει, αλλά για να μαθαίνουμε και καινούρια και να ανοίγουμε τους ορίζοντές μας
Ακόμα και στις χειρότερες μέρες του πολέμου, ο κόσμος να χαλάσει, αυτές οι συζητήσεις θα γίνουν.
Φυσικά έχουμε και μαθήματα πολέμου και τακτικής στην ημερήσια διάταξη. Διαβάζουμε όμως και πολλούς φιλοσόφους, κυρίως τα βιβλία και την ιδεολογία του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, την ιδεολογία του confederalism, αλλά και φιλοσοφικά ρεύματα από όλο τον κόσμο.
Η κάθε μονάδα κάνει συνέλευση και με βάση την ιδεολογική συγκρότηση και την σωματική και στρατιωτική ικανότητα, επιλέγει τις διοικήτριες. Μέσα από τις καθημερινές μάχες που δίνουμε φαίνεται ποιος μπορεί να μπει σε κάθε θέση. Κρίνεται την κάθε μέρα στη μάχη. Η θέση στην ιεραρχία γίνεται βήμα βήμα, δε μπορείς να φτάσεις από διοικητής 4 μαχητών σε διοικητής 30 με τη μία.
Κάθε μονάδα που υπάρχει έχει τη δικιά της διοικήτρια. Ο στρατός των ανδρών έχει ακριβώς το ίδιο σύστημα, απλά όπως είπα νωρίτερα οι γυναίκες μπορούν να διατάξουν άνδρες, αλλά όχι το αντίθετο. Σε όλα, καμία ανδρική δομή δεν μπορεί να ξεπεράσει τις γυναικείες.
Eρώτηση: Ποιες είναι οι σχέσεις σας με τις άλλες εθνoτικές και θρησκευτικές ομάδες που δεν ανήκουν στο Daesh ή δε μοιάζουν με αυτό;
Ντιλμπέρ: Αυτή τη στιγμή, όλες οι περιοχές της Ροζάβα είναι ελεύθερες. Εμείς συνεχίζουμε να πολεμάμε για να απελευθερώσουμε τις γειτονικές περιοχές. Στη Ροζάβα έχει ακόμη πόλεμο.
Ακόμα και σε περιοχές που δεν κατέχει το Daesh αλλά άλλες αντίστοιχες ομάδες, εμείς συνεχίζουμε να πολεμάμε. Εμείς δεν πολεμάμε μόνο για τους λαούς της Ροζάβα, αλλά για όλους τους λαούς της Συρίας. Τους Άραβες, τους Ασσύριους και όλους τους υπόλοιπους.
Eπίσης, ο αγώνας μας δεν είναι μόνο αγώνας για τους Κούρδους. Πιστεύουμε ότι ο αγώνας μας αγγίζει και τους Λαούς της ευρώπης, και έχει σα στόχο όλους τους λαούς της Συρίας.
Ο αγώνας μας δε θέλουμε να μείνει στα σύνορα του Kουρδιστάν, αλλά οπουδήποτε υπάρχει ανάγκη
Οπως πχ στη Σομαλία. Θέλουμε όπως ήρθαν άνθρωποι Αυστραλία, την Αγγλία και άλλες χώρες και κατατάχθηκαν στο στρατό μας να πάνε και δικοί μας άνθρωποι σε αυτές τις χώρες για να πολεμήσουν για την ελευθερία.
Eρώτηση: Ποιος είναι ο ρόλος των διεθνών εθελοντών και εθελοντριών στον αγώνα;
Ντιλμπέρ: Πολλοί που ήρθαν εθελοντές δεν ήξεραν τίποτα για μας. Άκουσαν κάτι απλά και ήρθαν και κατατάχθηκαν. Όταν έρχονταν πάθαιναν ένα σοκ. Όταν έβλεπαν όμως πως ήταν οι δομές και πόσο δυνατές ήταν οι σχέσεις μας, ηρεμούσαν.
Αυτό που τελικά τους έκανε να μπαίνουν με δύναμη στη μάχη ήταν ακριβώς η συντροφικότητα στις σχέσεις μας και η ιδεολογία μας. Η δικαιοσύνη που υπήρχε ανάμεσα στα δικά μας τάγματα.
Όσοι διεθνείς εθελοντές έχουν πάει εκεί, όταν βλέπουν την εσωτερική κατάσταση δε θέλουν να επιστρέψουν στις χώρες τους, θέλουν να μείνουν μαζί μας.
Eρώτηση: Mπορείς να μας πεις πόσο μεγάλος είναι ο αριθμός των διεθνών εθελοντών;
Ντιλμπέρ: Επειδή οι διεθνείς μαχητές είναι και στα τρία καντόνια της Ροζάβα, δε μπορώ να σας πω ακριβώς πόσοι είναι. Είναι πολλοί όμως από πολλές χώρες και πολλοί απ’αυτούς έχουν πέσει σαν μάρτυρες στις μάχες. Όλοι αυτοί συγκροτούν τη διεθνή ταξιαρχία των εθελοντών, και μοιράζονται στα καντόνια της Ροζάβα όταν φτάνουν στην περιοχή.
Το κεντρικό στρατιωτικό συμβούλιο αποφασίζει που θα πάνε οι διεθνείς μαχητές που είναι οργανωμένοι σε τάγματα, αλλά πάντα ως διεθνής ταξιαρχία. Οι εθελοντές φυσικά και συμμετέχουν σε ιδεολογικές και φιλοσοφικές συζητήσεις, αλλά κυρίως βλέπουν τις δομές μας και τον τρόπο ζωής μας.
Δεν τους αφήνουμε όμως να μείνουν στο Τουρκικό Κουρδιστάν, όλες οι διεθνείς μονάδες μένουν στη Σενγκάλ και στη Ροζάβα. Τα διεθνή τάγματα είναι μεικτά και δεν συγκροτούνται κατά εθνότητες. Μαζί με τον συριακό κουρδικό στρατό των YPJ/YPG πολεμούν και τα διεθνή τάγματα.
Eρώτηση: Δεδομένου του ότι γνωρίζουμε πως στην αρχή υπήρχαν σοβαρές ελλείψεις, που βρίσκετε πλέον τα αναγκαία εφόδια προκειμένου να συνεχίσετε τον πόλεμο. Eπίσης ποιοι χρηματοδοτούν και ποιοι στηρίζουν σύμφωνα με την εμπειρία σου το Ισλαμικό Κράτος;
Ντιλμπέρ: O στρατός του Assad αρχικά φεύγοντας άφησε πολύ οπλισμό, πήραμε και βαρέα όπλα από αυτούς. Όταν μέσα στις μάχες σκοτώναμε τους Daesh, παίρναμε και το δικό τους οπλισμό. Τα όπλα αυτά ήταν αρχικά όπλα των Αμερικάνων που έδωσαν στο Daesh, βαρέα όπλα και υψηλής ποιότητας. Το 70% των όπλων που πήραμε από το Daesh επίσης ήταν τουρκικά όπλα, όπως και πάρα πολλές ταυτότητες που βρήκαμε ήταν τουρκικές.
Η πλειοψηφία των νεκρών του Daesh ήταν τουρκικής προέλευσης. Όταν καθαρίζαμε στο Κομπάνι από τους Daesh και ανοίγαμε τις αποθήκες τους, βρήκαμε ότι τα όπλα, τα παπούτσια, οι στολές και όλος ο εξοπλισμός τους σχεδόν ήταν τουρκικής προέλευσης. Ο νοσοκομειακός εξοπλισμός επίσης, τα ιατρικά μηχανήματα και τα ασθενοφόρα τους, ήταν κι αυτά από Τουρκία. Η Ερυθρά Ημισέληνος, ο (o μουσουλμανικός Ερυθρός Σταυρός) που περνούσε τα σύνορα φέρνοντας υποτίθεται ανθρωπιστική βοήθεια, στην πραγματικότητα μετέφερε όπλα για τους Daesh.
Oι περισσότεροι αιχμάλωτοι του Daesh που πιάναμε ήταν Τσετσένοι, Βόσνιοι, Αγφανοί, Τουρκμένοι και άλλοι, αλλά είχαν κοινή γλώσσα τα τούρκικα. Τους μιλούσαμε αραβικά και μας λέγανε πως δεν καταλαβαίνουν, πως μιλούν τούρκικα. Όταν τους ρωτούσαμε που μάθανε την τουρκική γλώσσα, μας απαντούσαν πως έχουμε εκπαιδευτεί στην Τουρκία (Σημείωση: εννοεί στρατιωτική εκπαίδευση).
Όταν οι Daesh τραυματίζονταν, τους πηγαίναν απευθείας σε δημόσια νοσοκομεία της Τουρκίας. Για εμάς δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο. Για τις πρώτες βοήθειες είχαμε δικές μας μονάδες, αλλά οι βαριά τραυματίες μας πέθαιναν γιατί δεν μπορούσαν να περάσουν στην Τουρκία. Κάποιοι πέρασαν παράνομα τα σύνορα αλλά η πλειοψηφία πέθανε καθώς δεν μπορούσαν να γίνουν δεκτοί στα τουρκικά νοσοκομεία.
Ένας από τους πρώτους στόχους του Daesh όταν έφτασε στο Κομπάνι ήταν να χτυπήσει τα νοσοκομεία της Ροζάβα. Από το Τουρκικό Κουρδιστάν περνούσαν γιατροί, αλλά χωρίς νοσοκομειακό εξοπλισμό υπήρχε μεγάλο πρόβλημα. Τα χειρουργεία γίνονταν μέσα στα σπίτια.
Έξι τραυματίες του YPJ φτάσανε στην Άγκυρα παράνομα, το συνδικάτο των εκπαιδευτικών τους περιέθαλψε σε νοσοκομεία, αλλά το Τουρκικό κράτος τους έπιασε και τους έστειλε πακέτο στην Αλ-Νούσρα. Αυτή ήταν η κατάσταση με τους τραυματίες.
(Σημείωση: H Aλ-Νούσρα είναι η Η Αλ-Κάιντα στη Συρία.)
Τους αιχμαλώτους εμείς δεν τους σκοτώνουμε, τους κρατάμε και τους δίνουμε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Πολλούς τους ανταλλάσουμε με δικούς μας αιχμαλώτους και κάποιους από αυτούς που πιάνουμε τους πείθουμε να ενταχτούν στο δικό μας στρατό.
Eρώτηση: Μίλησε μας για τις δομές της Ροζάβα, για το αν υπάρχουν φυλακές, δικαστήρια κλπ.
Ντιλμπέρ: Δεν υπάρχει ιεραρχία στις δομές της Ροζάβα. Υπάρχει σύστημα δικαιοσύνης βασισμένο στην ιδεολογία μας και στην ελευθερία των λαών μας, όλες οι αποφάσεις έρχονται από κάτω όμως, δεν υπάρχει ιεραρχική δομή και αποφάσεις από τα πάνω.
Το κράτος όταν συλλάβει κάποιον, είτε τον δικάσει είτε όχι, συνήθως τον φυλακίζει, τον περνάει από βασανιστήρια και λοιπά. Εμείς δε λειτουργούμε έτσι, προσπαθούμε να λύσουμε αυτό το ζήτημα μέσω της εκπαίδευσης. Υπάρχουν φυλακές, αλλά δεν είναι φυλακές όπως αυτές που γνωρίζουμε.
Μέσω της εκπαίδευσης, προσπαθούμε να προσεγγίσουμε το πρόβλημα που τον έστειλε στη φυλακή.
Μέσα στη φυλακή οι κρατούμενοι διαβάζουν, κάνουν αθλήματα και συμμετέχουν σε πολλές δραστηριότητες. Γίνονται επίσης συνελεύσεις, οργανώνεται ο κόσμος, πραγματοποιούνται διάφορες δράσεις. Όταν κάτι πάει στραβά, μέσα από διαδικασίες συνέλευσης συζητούν και προσπαθούν να το αλλάξουν. Μέσα από αυτές τις διαδικασίες βλέπουμε τους ανθρώπους να αλλάζουν αληθινά.
Eρώτηση: Ποιοι είναι οι στόχοι του YPJ για το μέλλον της Συρίας και ποιες είναι οι σχέσεις σας με άλλες μονάδες, αλλά και εθνότητες που πολεμάνε το Ισλαμικό Κράτος;
Ντιλμπέρ: Εκτός από το Daesh και τους τζιχαντιστές που τους πολεμάμε και πάντα θα τους πολεμάμε, με τις άλλες δυνάμεις προσπαθούμε να τους δείξουμε το όραμα μας για τη δημοκρατική Συρία, για να τις αλλάξουμε, να γίνουν κι αυτές πιο δημοκρατικές και να μπορέσουμε έτσι να παλέψουμε περισσότερο μαζί με αυτές. Προωθούμε την ενότητα των δημοκρατικών δυνάμεων της Συρίας για τη ενιαία πάλη τους, με βάση το δικό μας όραμα για μια ενωμένη δημοκρατική Συρία.
Δε παλεύουμε για να χωρίσουμε τη χώρα, αλλά για να ζήσουμε όλοι μαζί.
Και οι Τουρκμένοι μπήκαν στις δικές τους μονάδες στο πλευρό μας και γενικά προσπαθούμε να διευρυνθεί το δημοκρατικό μέτωπο. Αυτό είναι ένα νέο σημαντικό κομμάτι της δικιάς μας πάλης, να βρουμε και να ενώσουμε αυτές τις δυνάμεις και ομάδες. Διαβάζουμε στα νέα πως αυτό το δημοκρατικό μέτωπο των δυνάμεων της Συρίας διευρύνεται και αποκτά μεγαλύτερη υπόσταση.
Το όραμα του YPJ για τη Συρία είναι μια κοινωνία ελευθερίας, δικαιοσύνης, μια κοινωνία που όλα θα ξεκινάνε από το άτομο που μαζί με τα άλλα άτομα, τη μονάδα και το σύνολο που όλοι μαζί θα αποφασίζουν για τη ζωή τους.
Εμείς παλεύουμε για την ελευθερία όχι μόνο των δικών μας λαών αλλά για την ελεύθερία όλων των λαών του κόσμου, για την ελευθερία όχι μόνο των Κούρδων γυναικών αλλά όλων των γυναικών του κόσμου.
Και όσο έστω και μια γυναίκα δεν είναι ελεύθερη, ο αγώνας μας δεν θα έχει τελειώσει.
Ο αγώνας μας επίσης δεν έχει τελειώσει αν δεν απελευθερωθεί ο ηγέτης μας ο Aμπντουλάχ Οτσαλάν, γιατί όλες αυτές οι ιδέες και όλη μας αυτή η ιδεολογία προέρχονται απ’αυτόν . Η μάχη μας είναι για τον Οτσαλάν και ο Οτσαλάν είναι η μάχη μας. Η σύλληψη του Οτσαλάν ήταν σα να συνέλαβαν όλους τους Κούρδους, και η απελευθέρωση του θα είναι σαν να είναι όλοι οι Kούρδοι ξανά ελεύθεροι.
Eρώτηση: Πες μας κάτι από την προσωπική σου ιστορία και ένα μήνυμα που θα έστελνες έχοντας την τόσο πολύτιμη και ηρωική εμπειρία του YPJ;
Ντιλμπέρ: Εγώ είμαι ένα παιδί από το Κουρδιστάν, ήρθα στον κόσμο στο Κομπάνι και γεννήθηκα το 1994. Eπειδή η οικογένεια μου ήταν στο PKK, από μικρή μάθαινα την ιδεολογία του κόμματος.
Ποτέ δε σκέφτηκα τον εαυτό μου έξω από το σύνολο και ποτέ δε σκέφτηκα τη δική μου ζωή σαν κάτι ξεχωριστό από τη ζωή του λαού μου.
Μεγάλωσα μαθαίνοντας για τη γυναίκα, για την απελευθέρωση και για τον κοινό μας αγώνα και το πράγμα αυτό που έμαθα ήθελα να το εξηγήσω και σε άλλους. Ποτέ δε σκέφτηκα ότι θα είμαι ελεύθερη και ήσυχη αν δεν είναι και ο λαός μου. Αυτό που έμαθα κι αυτό που θα κάνω είναι πως θα δίνω πάντα όλη μου την ενέργεια για τη γυναικεία απελευθέρωση.
Εγώ αυτό που έμαθα και αυτό που παλεύω είναι πως ελεύθερη γυναίκα σημαίνει ελεύθερος κόσμος και όση δύναμη έχω θα τη δίνω εκεί. Χωρίς γυναίκες δεν υπάρχει ζωή αλλά η ζωή αυτή που έχουν οι γυναίκες σήμερα δεν είναι ζωή. Η πραγματική ζωή της γυναίκας είναι αυτή της απελευθερωμένης γυναίκας. Εμείς σταθήκαμε στα πόδια μας και πολεμήσαμε για να έχουν οι γυναίκες τη ζωή που τους αξίζει.
Ένας κόσμος που οι γυναίκες δε θα φοβούνται είναι ένας όμορφος κόσμος.
Το καπιταλιστικό σύστημα εκμεταλλεύεται και καταπιέζει τις γυναίκες και αν δεν αλλάξουμε αυτό δε θα είναι ελεύθερες. Αυτό το όραμα μας πρέπει να γίνει μεγάλο έτσι ώστε να καταφέρουμε να νικήσουμε και να έχουμε ελεύθερες γυναίκες και ελεύθερους ανθρώπους. Πρώτα οι γυναίκες πρέπει να παλέψουν για την απελευθέρωση τους και αυτό το πράγμα πρέπει να γίνει διεθνές.
Οι Daesh πρώτα απ’όλα φοβούνται τις γυναίκες. Αυτό που πρέπει να καταφέρουν οι λαοί είναι ενωμένοι να μη φοβούνται και αντίστοιχα, οι γυναίκες ενωμένες να γίνουν οι δύναμη που φοβούνται οι Daesh. Oι γυναίκες πρέπει μόνες τους να γράψουν την ιστορία. Ναι, ακόμα και τώρα τη γράφουν κρυφά, αλλά αυτό το πράγμα πρέπει να γίνει φανερό. Αυτή η ιστορία που φανερά θα γραφτεί από τις γυναίκες θα γίνει αυτό που φοβούνται οι Daesh.
Η συνέντευξη δόθηκε στους Κώστα Αρβανίτη, Θάνια Βέζου και Κώστα Γούση.
