Την ερχόμενη Παρασκευή 29 Νοεμβρίου ξεκινούν οι τριήμερες διαδικασίες του 3ου Συνεδρίου του ΝΑΡ.
Ως εκ τούτου, σας ενημερώνουμε ότι η Λέσχη “Αναιρέσεις” θα παραμείνει κλειστή για τις μέρες Παρασκευή και Σάββατο, λόγω απασχόλησης των συντρόφων στην εν λόγω διαδικασία.
Εδώ θα βρείτε όλα τα ντοκουμέντα και το υλικό του συνεδρίου
Ακολουθεί το άρθρο του Παναγιώτη Μαυροειδή όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ στις 24/11.
Αντικαπιταλιστική ανατροπή, κομμουνιστική προοπτική
Στο πλαίσιο της προσυνεδριακής διαδικασίας, με όλη τη δυσκολία αλλά και την ανάγκη συνδυασμού με τα κινηματικά καθήκοντα, ξεδιπλώθηκε μια σημαντική πολιτική (και οικονομική) εξόρμηση. Έγιναν ήδη ή έχουν προγραμματιστεί για τις ερχόμενες μέρες ανοιχτές πολιτικές συγκεντρώσεις σε 21 πόλεις σε όλη την Ελλάδα. Πραγματοποιήθηκαν δύο κεντρικές πολιτικές ημερίδες στην Αθήνα με δυνατότητα παρουσίασης των απόψεων και από άλλα ρεύματα και αγωνιστές. Επίσης, έγιναν ή έχουν προγραμματιστεί δεκάδες συσκέψεις σε κλάδους, πανεπιστημιακές σχολές και συνοικίες.
Τα ερωτήματα και οι θέσεις που αναπτύσσονται στα προσυνεδριακά κείμενα της Πολιτικής Επιτροπής (Πρόταση Προγραμματικής Διακήρυξης και Θέσεις), αποτέλεσαν αντικείμενο συζήτησης και προβληματισμού στις συνεδριάσεις των οργανώσεων του ΝΑΡ και της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση. Σε αρκετές περιπτώσεις και με παρουσία συναγωνιστών που έχουν εκδηλώσει άμεσο ενδιαφέρον για την ανασυγκρότηση της παρέμβασης της επαναστατικής κομμουνιστικής αριστεράς.
Ο δημόσιος προσυνεδριακός διάλογος που έχει αναπτυχθεί είναι ευρύς, ουσιαστικός, συχνά οξύς, αλλά και απόλυτα δημοκρατικός, χωρίς απαγορευμένες ζώνες ή ενοχοποιήσεις απόψεων. Με μια γρήγορη ματιά στις σχετικές παρεμβάσεις, προκύπτει σαφώς η ανάγκη όχι μόνο για τη συνέχιση αλλά και για την εμβάθυνση του διαλόγου. Άλλωστε, μια σειρά ζητήματα που τέθηκαν από την Πολιτική Επιτροπή είχαν το χαρακτήρα πρότασης με ανοιχτό ορίζοντα και όχι κατάληξης ή πολύ περισσότερο τελικής ‘’επικύρωσης’’ στο συνέδριο.
Η συζήτηση γύρω από την Προγραμματική Διακήρυξη, ακριβώς επειδή αφορά θέματα ταυτότητας ενός σύγχρονου κομμουνιστικού ρεύματος, είναι περισσότερο έντονη. Όπως και αρχικά είχε σχεδιαστεί, το συνέδριο θα διαμορφώσει Πρόταση Προγραμματικής Διακήρυξης δίνοντας ώθηση σε ένα ευρύτερο διάλογο.
Με εξαιρετικό ενδιαφέρον, ειδικά από νέους αγωνιστές και συντρόφους και ρεύματα εκτός ΝΑΡ, συζητείται η πρόταση για ένα νέο κόμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Η κατεύθυνση αυτή συναντά την ανάγκη και αγωνία για θεωρητική, πολιτική, οργανωτική αναβάθμιση και ανάπτυξη του ΝΑΡ, αλλά δεν περιορίζεται εκεί, καθώς έχει τεθεί η πρόταση στο ευρύ κομμουνιστικό δυναμικό και άλλες οργανώσεις κομμουνιστικής κατεύθυνσης για από κοινού ανάληψη πρωτοβουλιών. Πρόκειται για μια πρόταση που επιχειρεί να απαντήσει κυρίως στο προγραμματικό περιεχόμενο συγκρότησης και πολιτικής δράσης των κομμουνιστών, σε υπέρβαση τόσο της παρωχημένης και μη επαναστατικής στρατηγικής του ΚΚΕ, όσο και του αναδυόμενου ρεφορμισμού και μεταρρυθμισμού ευρωπαϊκής κοπής του ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτή την έννοια, είναι λογικό να μην κυριαρχούν, αυτή τη στιγμή, στη συζήτηση τα θέματα της διαδικασίας και του δρόμου προς ένα νέο κομμουνιστικό φορέα, παρά όλη τη σημαντικότητά τους, αλλά το ίδιο το ερώτημα μιας σύγχρονης επαναστατικής κομμουνιστικής πολιτικής.
Η καρδιά των Θέσεων της Πολιτικής Επιτροπής που τίθεται σε συζήτηση και σε ψηφοφορία στις οργανώσεις, διαπραγματεύεται ακριβώς αυτό το ζήτημα. Το κρίσιμο θέμα είναι να συνδεθεί η αγωνία για την επιβίωση του κόσμου της εργασίας, των ανέργων, των φτωχών, απέναντι στον κανιβαλισμό που επιχειρεί σε βάρος τους η ολιγαρχία και η ΕΕ, με την αντικαπιταλιστική διέξοδο. Με τον κλονισμό και την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, μέσα από την αναβάθμιση της πολιτικής δράσης ενός μαχόμενου αναγεννημένου εργατικού και λαϊκού κινήματος, στο πλαίσιο ενός ευρύτατου κοινωνικοπολιτικού μετώπου ρήξης και ανατροπής και σε συνδυασμό με την πρωτοπόρα δράση μιας ισχυρής αντικαπιταλιστικής αριστεράς.
Το ΝΑΡ, μιλάει για ‘’αντικαπιταλιστική ανατροπή’’, ‘’αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα’’, ‘’αντικαπιταλιστική επανάσταση’’, με τις αναγκαίες επεξηγήσεις για όλα αυτά. Όχι από ‘’ιδεολογική υποχρέωση’’ ή βιασύνη, όπως βιάζονται να μας κατηγορήσουν οι οπαδοί της δήθεν άμεσης, εύκολης -και κυβερνητικής πάντα- λύσης. Δεν είμαστε σε μια τυχαία στιγμή, ειδικά για την Ελλάδα: Το κεφάλαιο και μάλιστα κυρίως μέσω της υπερεθνικής ευρωπαϊκής μορφής του, επιχειρεί να αναλάβει άμεσα την εξουσία, ανατρέποντας κάθε είδους καταχτήσεις. ‘’Σήμερα’’, ακόμη και για το ‘’ψωμί’’, για τη δουλειά, τον αξιοπρεπή μισθό, τη στέγη και την τροφή, χρειάζεται ‘’να χάσει πλούτο, δύναμη, εισόδημα και τελικά να κλονιστεί και να χάσει την εξουσία το κεφάλαιο’’.
Οι αυταπάτες εφαρμογής νεο-κεϋνσιανών λύσεων, με παρέμβαση μόνο στο πεδίο της διανομής, εντός του καπιταλιστικού πλαισίου και της παραμονής στην ευρωζώνη και την ΕΕ, συνιστούν πρόταση να …μπει κλιματισμός στην κόλαση! Απίθανο, αλλά και άσκοπο ταυτόχρονα. Άλλα ρεύματα φαντάζονται μια εθνική ανορθωτική πορεία του ελληνικού καπιταλισμού, έξω από τους περιορισμούς της ευρωζώνης. Ωστόσο, ο αποφασιστικός παράγοντας που καθορίζει τις ταξικές κοινωνικές επιπτώσεις, είναι η καπιταλιστική κρίση. Η ευρωζώνη και η ΕΕ παροξύνουν αυτές τις επιπτώσεις.
Δε μας αρκεί η αυτάρεσκη επανάληψη του βασικού μας ισχυρισμού ότι για την σταθερή και ουσιώδη επίλυση του κοινωνικού ζητήματος, απαιτείται επαναστατική τομή με κατάλυση της αστικής κυριαρχίας. Το ΝΑΡ έθεσε σε παραπέρα συζήτηση την πολιτική τακτική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, ως ένα δρόμο συνειδητοποίησης της ανάγκης και της προσέγγισης της επανάστασης. Ενταγμένη σε ένα σοσιαλιστικό και κομμουνιστικό ορίζοντα, που θα μας παρέχει κατεύθυνση και μέτρο για την συγκρότηση των στόχων, την πολιτική διεκδίκησή τους, την ανάπτυξη της συνείδησης.
Το δυναμικό του ΝΑΡ, εμπλεκόμενο σε σημαντικό βαθμό, πολλές φορές υπεράνω και των δυνατοτήτων του, με τις αμπώτιδες και τις παλίρροιες του λαϊκού κινήματος, έχει συναίσθηση και δυνατοτήτων και των δυσκολιών. Μόνο που δεν τις αντιμετωπίζουμε στατικά, αλλά με επίγνωση και πεποίθηση πως το βέλος των εξελίξεων θα καθοριστεί τελικά από την ευρύτερη έκβαση της ταξικής διαπάλης και τις κοινωνικές εξελίξεις. Η ηρωική απεργία των διοικητικών στα ΑΕΙ, έρχεται να το φανερώσει. Το ερώτημα της συμβολής μας στη δυνατότητα μιας εργατικής και λαϊκής αντεπίθεσης και ανατροπής, με δυνατότητα εισόδου σε επαναστατικά γεγονότα έχει τεθεί. Και με αυτή τη φωτιά θα παίξουμε χωρίς φόβο.
