Η λέσχη θεωρίας και πολιτισμού «Αναιρέσεις» στα πλαίσια του αφιερώματος της για τα 40 χρόνια από τη  εξέγερση του Πολυτεχνείου, προχώρησε στην πρώτη της εκδοτική προσπάθεια, εκδίδοντας σε μορφή μπροσούρας ένα πολύ σημαντικό κείμενο του συντρόφου Κώστα Τζιαντζή για τα μηνύματα του αντιδικτατορικού αγώνα. Το κείμενο αυτό δεν είναι η πρώτη φορά που εκδίδεται. Αποτελούσε το πρόλογο στην έκδοση «Κεφαλλονίτες και Ιθακήσιοι στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973», ένα συλλογικό έργο, ιδιωτικής έκδοσης σε επιμέλεια Πέτρου Πετράτου του 2009, το οποίο ήταν αφιερωμένο στη μνήμη του κομμουνιστή αγωνιστή  της γενιάς του Πολυτεχνείου Χάρη Γαιτανίδη.

Ο τίτλος της έκδοσης των Αναιρέσεων «Οι δύο γραμμές της Αριστεράς», εκφράζει την  βασική προβληματική του κειμένου του συντρόφου Κώστα, προβληματική που διασχίζει όχι μόνο τις 40 σελίδες της μπροσούρας, αλλά και την πορεία όλης της αριστεράς από την δικτατορία μέχρι τις ημέρες μας. Πραγματικά πρόκειται χωρίς υπερβολή για ένα εξαιρετικό κείμενο, το οποίο  θα μπορούσε κάλλιστα να είχε γραφτεί και σήμερα, αν ο Κώστας ήταν κοντά μας και εκπροσωπεί με το πιο ολοκληρωμένο τρόπο το πολιτικό ρεύμα που με τόση επιμονή και πάθος υπηρέτησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Κατά μια έννοια, μια και η έκδοση συμπίπτει με τη διεξαγωγή του δημόσιου και εσωοργανωτικού διαλόγου για το 3^ο συνέδριο του ΝΑΡ, το κείμενο είναι μια συμβολή του Κώστα σε αυτό το διάλογο. Ο Κώστας αν και εκλιπών, δεν λείπει ποτέ και η έκδοση αυτή έρχεται να υπογραμμίσει αυτό του το χάρισμα.

Γραμμένο το 2008, το πρώτο χρόνο του ξεσπάσματος της κρίσης του καπιταλισμού, αντιμετωπίζει το παρελθόν με τη ματιά στραμμένη, στα ζητήματα του παρόντος και του μέλλοντος του κομμουνιστικού κινήματος. Πιστεύουμε ότι αξίζει να διαβαστεί ειδικά από τους νέους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του σημερινού κινήματος σαν μια πραγματική πολιτική εμπειρία ανάπτυξης της επαναστατικής πάλης σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Σαν κριτήρια και οδηγό δράσης της σημερινής πάλης ενάντια στη σύγχρονη δικτατορία του κεφαλαίου. Η ουσία που συνδέει την τότε αντιδικτατορική πάλη με τη σημερινή βρίσκεται στις πρώτες γραμμές του κειμένου : «Η δικτατορία νίκησε και επιβλήθηκε, γιατί στην προδικτατορική δημοκρατία είχε κοπεί η ανάσα, δεν υπήρχε πια χώρος για την επαναστατική επαγγελία, το μόνο αντίπαλο δέος το οποίο μπορεί να αναχαιτίζει τις ολοκληρωτικές νεοπλασίες του «παραγινωμένου καπιταλισμού», που σήμερα διογκώνονται εκρηκτικά. Η δικτατορία ηττήθηκε, ανατράπηκε, γιατί τελικά ο επαναστατικός αγώνας, η ριζική επαναστατική προοπτική μπή­καν ξανά στη ζωή, απείλησαν μ’ ένα καινούριο ξεκίνημα».