و این گل پارتیزانه
بدرود زیبارویم،بدرود زیبارویم،بدرود زیبارویم،
بدرود
کشته شدیم برای آزادی مان
و این گل پارتیزانه
کشته شدیم برای آزادی مان

And this is the flower of the partisan
goodbye my Beautiful, goodbye my Beautiful, goodbye my Beautiful, goodbye
dead for our freedom
and this is the flower of the partisan
dead for our freedom

Απόσπασμα από τους στίχους του Bella Ciao

Ο αγώνας των γυναικών στο Ιράν μας δίνει δύναμη και ώθηση στις μάχες της εποχής μας ενάντια στην έμφυλη καταπίεση, τις γυναικοκτονίες, την πατριαρχική εκμετάλλευση και το σύστημα που τις γεννά. Καίγονται για ελευθερία και εμείς είμαστε μαζί τους ολόψυχα.

Η κρατική δολοφονία της 22χρονης Mahsa Amini από την “αστυνομία ηθών”, γιατί δε φορούσε σωστά το χιτζάμπ, έχει προκαλέσει ένα τεράστιο κύμα οργής με τις αντιδράσεις να λαμβάνουν εξεγερσιακό χαρακτήρα, αναδεικνύοντας την εκρηκτική κατάσταση που επικρατεί στην ιρανική κοινωνία. Το έμφυλο ζήτημα, με την πατριαρχική καταπίεση και τον θρησκευτικό νόμο έρχεται να συνδεθεί με τον χρόνιο “στραγγαλισμό” της χώρας από τις κυρώσεις των ΗΠΑ αλλά και από το καπιταλιστικό σύστημα δημιουργώντας μια ασφυκτική κατάσταση για τον λαό.

Η Mehsa είναι το πρόσωπο και το σύμβολο εκατομμυρίων γυναικών που είναι θύματα των μισογυνιστικών πολιτικών των ιρανικών ηγεμόνων. Το σύνθημα της «γυναίκας, ζωή και ελευθερία», που τραγουδήθηκε για πρώτη φορά την ημέρα της κηδείας της Mehsa Amini στο Saqqez από ένα πλήθος θυμωμένο για τη δολοφονία της και όπου οι γυναίκες αφαίρεσαν τα χιτζάμπ τους, υπογραμμίζει πόσο θηλυκή είναι η επερχόμενη επανάσταση. Μαζί με τις γυναίκες κινητοποιήθηκαν και άνδρες, φοιτητές/τριες ενώ σημειώθηκαν και κάποιες απεργίες σε εργασιακούς χώρους. Με αυτή την έννοια το κίνημα αποκτά πανκοινωνικά και πανεθνικά χαρακτηριστικά  εκφράζοντας την ευρύτερη λαϊκή αγανάκτηση.

Η αστυνόμευση, η τρομοκρατία των δυνάμεων ασφαλείας, και οι επιθέσεις στις πόλεις του Κουρδιστάν δεν μπορούν να σταματήσουν την αποφασιστικότητα και τη δύναμη των ανθρώπων. Το γυναικείο κίνημα επιτίθεται σε ολόκληρη την απάνθρωπη διακυβέρνηση της Ισλαμικής Δημοκρατίας εδώ και πολύ καιρό και ήταν ο κύριος κρίκος της επίθεσης.

Η απαίτηση για ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών, η άμεση κατάργηση του σεξουαλικού απαρτχάιντ και όλοι οι νόμοι και οι θεσμοί που βασίζονται σε αυτό έχουν τεθεί στην πλήρη εντολή του λαού ενάντια στην Ισλαμική Δημοκρατία για τη δημιουργία ενός κόσμου απαλλαγμένου από διακρίσεις και ανισότητες. Έρχονται σε σύγκρουση με τους νόμους των δυτικών – δήθεν προοδευτικών – κρατών. Των αστικών δημοκρατιών που καταργούν το δικαίωμα στην άμβλωση, όπως στις ΗΠΑ, που κυνηγούν τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, όπως στην Ουγγαρία, που εκλέγουν την πολιτική απόγονο του Μουσολίνι, Τζόρτζια Μελόνι, με σύνθημα το “Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια”. Αυτών των ευρωπαϊκών κρατών του διαφωτισμού που απαγορεύουν το χιτζάμπ, όπως στη Γαλλία. Οι δυτικές κυβερνήσεις ως μοναδικό στόχο έχουν τον έλεγχο του Ιράν και την ένταξη του στον πόλο επιρροής ΗΠΑ-ΕΕ. Είναι οι ίδιοι που σκοτώνουν τις μετανάστριες στο Αιγαίο και στο Λιβυκό Πέλαγος. Κυβερνήσεις όπως οι ελληνικές που τις κρατούν εγκλωβισμένες με τα παιδιά τους σε “στρατόπεδα συγκέντρωσης” και που ξυλοκοπούν τους Ιρανούς μετανάστες σε διαδηλώσεις αλληλεγγύης.

Οι Ιρανές που σήμερα εξεγείρονται και οι Ιρανοί που τους συμπαραστέκονται έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους και αξίζουν την αμέριστη αλληλεγγύη μας. Να μην αποτελέσει αφορμή για τα ευρωπαϊκά κράτη να αυστηροποιήσουν κι άλλο την αντιμεταναστευτική τους πολιτική. Να αποτελέσει παράδειγμα φωνής κοινωνικής απελευθέρωσης που ζητά ελευθερία, αξιοπρέπεια και ισότητα.

Ο μουσικός Shervin Hajipour έγραψε το τραγούδι Baraye, του οποίου οι στίχοι προέρχονται εξ ολοκλήρου από μηνύματα που έχουν δημοσιεύσει οι Ιρανοί στο διαδίκτυο σχετικά με τους λόγους που διαδηλώνουν. Κάθε στίχος ξεκινά με τη λέξη Baraye – που σημαίνει «Για…» ή «Εξαιτίας…» στα Φαρσί.

Ο Hajipour, 25 ετών, φέρεται να συνελήφθη στις 29 Σεπτεμβρίου, μέρες μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού, όπως αναφέρει σε σχετικό του δημοσίευμα ο Guardian.

Στο τραγούδι, ο Hajipour τραγουδά στίχους όπως «Για χορό στους δρόμους, για φιλιά στους αγαπημένους» και «για τις γυναίκες, τη ζωή, την ελευθερία», ένα άσμα συνώνυμο με το κύμα διαμαρτυριών μετά τον θάνατο της Αμίνι.»