«Σας τα λέω όλα αυτά γιατί στο νησί μας οι γάτες ξεχνάνε, οι άνθρωποι ξεχνάνε και η τρέλα δεν θέλει και πολύ για να ξεκινήσει φτου ξανά και από την αρχή.»

Η Θεατρική Ομάδα ΕΜΠ μετέφερε στην σκηνή του αυτοδιαχειριζόμενου θεάτρου ΕΜΠΡΟΣ το ομώνυμο έργο του Ευγένιου Τριβιζά «Η τελευταία μαύρη γάτα». Πρόκειται για ένα έργο που θίγει πολύ σοβαρά ζητήματα μέσα από την αλληγορία ενός παραμυθιού, το οποίο μεταφέρεται στη σκηνή από την ΘΟΕΜΠ με έντονο το μουσικοχορευτικό στοιχείο και την ανάδραση με το κοινό.

Σε ένα μακρινό νησί, ξεκινάει ο διωγμός όλων των μαύρων γατιών από μία ‘’αδελφότητα προληπτικών’’ οι οποίοι κατηγορούν τις μαύρες γάτες για την γρουσουζιά που επιφέρουν στον τόπο. Φαίνεται όμως πως η συγκεκριμένη αδελφότητα έχει πιο βαθιά κίνητρα από αυτά που παρουσιάζει στον απλό κόσμο, δηλαδή το να βγάλει κέρδη από την πώληση γουνών και την εξόντωση των γατιών ώστε να πουλήσει παραπάνω φάκες για ποντίκια. Η κυβέρνηση αυτού του νησιού δεν αργεί να στηρίξει τον αγώνα της αδελφότητας ενάντια στις μαύρες γάτες, καθώς αντιλαμβάνεται το συμφέρον της: είναι πολύ πιο βολικό ο κόσμος να κατηγορεί τις μαύρες γάτες για την γρουσουζιά παρά την ίδια την κυβέρνηση για οτιδήποτε κακό συμβαίνει στο νησί.

«-Αγαπητοί μου συμπολίτες, ποιος φταίει για όλες τις κακοτοπιές αυτού του νησιού;
-Οι ταξικές αντιθέσεις!
-Οι κυβερνήσεις!
-Όχι βέβαια! Φταίνε οι μαύρες γάτες!»

Αν και πρόκειται για ένα απλό παραμύθι, η συγκεκριμένη παράσταση μας έφερε αντιμέτωπους/ες με σκληρές σκηνές και ζητήματα, όπως ο ρατσισμός, ο ψυχικός πόνος, η καταπίεση των πολλών από λίγους, και πάντοτε μας συνόδευε η σκέψη πως όλα αυτά δεν απέχουν πολύ από την σημερινή κοινωνία ακόμα κι αν μιλάμε για ένα φανταστικό νησί κάπου μακριά.

Παρόλαυτα, η εξέλιξη της παράστασης μας γέμισε ελπίδα και αισιοδοξία: ο ρατσισμός, η προκατάληψη, η καταπίεση καταπολεμήθηκαν συλλογικά. Και αυτό θέλουμε να το κρατήσουμε και για την αληθινή μας ζωή πέρα από εκείνο το μακρινό νησί!