του Παντελή Αμπουχάνη
Το «ANIME» ήρθε στη ζωή μετά από 4 χρόνια αναμονής. Ο δίσκος που ο Φοίβος Δεληβοριάς ψιθύριζε σε συνεντεύξεις του από το 2019, κυκλοφορεί από την Inner Ear Records ήδη από τις 6 Μαΐου. Δέκα νέα τραγούδια, το κάθε ένα σαν ένα μικρό διήγημα. Κάθε τραγούδι και ένα μικρό σύμπαν.
Ο Δεληβοριάς διαθέτει εκ φύσεως ένα μεγάλο χάρισμα. Βοηθά τον ακροατή να ξεκλειδώσει την σκέψη του. Ο τρόπος που γράφει στίχους σε βοηθούν να δεις την πραγματικότητα από άλλη οπτική γωνία. Επαναφέρει ένα ρομαντισμό που εξαφανίστηκε βίαια από γύρω μας, αλλά δεν ωραιοποιεί τίποτα. Μας παρουσιάζει μικρές ιστορίες, που μπορείς να τις φανταστείς, να ταυτιστείς μαζί τους ή απλά να βυθιστείς σε αυτές, να τις κάνεις δικές σου και να τις αποκωδικοποιήσεις όπως εσύ θέλεις.
Ο δίσκος είναι μια φωτογραφία του σήμερα. Αν, δηλαδή, με κάποιο τρόπο, κάποιος έβρισκε αυτό το cd μετά από χιλιάδες χρόνια θα ήξερε πως ακριβώς ζούσαν και τι σκεφτόντουσαν οι άνθρωποι το 2020. Θα ήξερε πως «Φτιάχνω τοστ, πορτοκαλάδα κι εσπρέσο / Ξέρω πως θα πονέσω / Αν σπάσω τον κύκλο αυτό / Άμα βγούμε μ’ ανοιχτή τη σκεπή μου /Και σε κάνω δική μου / Και θελήσω να πω «σ’ αγαπώ» όπως καταγράφει στο «Μόνο Ψέματα», μια ωδή στα ψέματα που λέμε πρώτα από όλους στον εαυτό μας. Μπορεί να ήξερε και πως «Έχω βαρεθεί να κοιτάζω τ’ αρχίδια σου / Τα περίφημα αρχίδια σου τ’ αρχαϊκά / Έτσι όπως τ’ απλώνεις τα θλιμμένα αρχίδια σου / Στα φύλλα της αμπέλου μου τα ειρηνικά» που παραδέχεται στην άφιλτρη «Άγρια Ορχιδέα» που πατάει στα βήματα της fan-favorite «Υβρεοπομπής».
Δεν είναι απλή σύμβαση αυτή που έχει κάνει ο Δεληβοριάς με την τέχνη του. Πολύ σπάνια ακούμε καλλιτέχνες να τραγουδάνε το σήμερα. Αυτό είναι ένα βάρος που είχε αφεθεί να κουβαλήσει κατά κύριο λόγο η ραπ κοινότητα τα τελευταία χρόνια. Πρέπει να είσαι παρών, άμα θες να μιλήσεις για το σήμερα, άμα θες να καταγγείλεις ή άμα θες να προτείνεις. Πως θα μπορέσεις να γυρίσεις και να πεις σε κάποιον «Μη φοβάσαι, μάγκα μου, να γίνεις άλλος / Ο κόσμος δεν σου ανήκει πια ούτως ή άλλως / Ξύπνα επιτέλους, φίλε μου, από τ’ όνειρό σου / Ο κόσμος ήταν λάθος όπως τον θυμόσουν» όπως στον «Λωτοφάγο» αν δεν έχεις προσπαθήσει εσύ ο ίδιος να φας τον λωτό πρώτος;
Κάθε τραγούδι αποτελεί μια σεκάνς από μια αγαπημένη κινηματογραφική ταινία που κάποτε είδαμε και πλέον έχει καταχωρηθεί στο πίσω μέρος του εγκεφάλου μας. Στο «Απόψε Είμαι Κοντά Σου» θα γίνουμε για λίγο Bonnie and Clyde και θα οργανώσουμε μια κινηματογραφική απόδραση χωρίς να υπολογίζουμε τίποτα και κανέναν. Στο «Αταίριαστο», θα κοιτάξουμε εσωτερικά σε όλες τις αντιφάσεις που μας ταλαιπωρούν, μέχρι που να ‘ρθει το «αντίδοτο» που τόσο αντιφατικά μας μοιάζει. «Ένα Σάββατο Που Μοιάζει Κυριακή» θα πάμε μια βόλτα στην Θεσσαλονίκη λίγο πριν δύσει ο ήλιος. Βασικά, ίσως, πολύ περισσότερο γράψουμε μία ερωτική επιστολή για την πόλη την ίδια. Στο «Ο Ποιητής και το Ποίημα», θα δούμε την συνεχή πάλη του δημιουργού με την τέχνη του, για εκείνο το σημείο που κάτι δεν «κολλάει» και κινδυνεύει να χαθεί εις το διηνεκές. Η «Μπαλάντα», όμως, που μας χάρισε ο Φοίβος, θα είναι το score που θα ακούγεται κάθε φορά που θα θελήσουμε να υμνήσουμε αυτό που αγαπάμε περισσότερο.
Το νέο long-play του Δεληβοριά έχει δυο τραγούδια που ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα. Πρώτα το «Κάποια Παιδάκια», που μας επαναφέρει στην εποχή της αθωότητας. Ακούγοντας το, θα συνειδητοποιήσει κανείς την κοινή αφετηρία που είχαμε όλοι μας, αλλά επίσης θα καταλάβει, πως αυτό το κοινό ταξίδι μας κάνει τόσο διαφορετικούς ταυτόχρονα. Ο Δεληβοριάς παρατηρεί τα μικρά παιδιά και γράφει ένα τραγούδι για αυτά που δυσκολεύονται να μεγαλώσουν (Όλα όμως κάποτε θα ξαναπροσπαθήσουν / Να βρούνε κάποιον που θ’ ακούσει όταν μιλήσουν / […] Κάποια μπορεί ποτέ να μην κοιτάξουν πάνω / Κάποια θα μείνουν μαύρα πλήκτρα σ’ ένα πιάνο […] Μα κάποια πίσω από το ράγισμα του κάλλους / Θα δουν το τραύμα τους κι εκεί θα βρουν τους άλλους).
Αφήνω για το τέλος την «Ελένη Τοπαλούδη», το κομμάτι του δίσκου που σε πιάνει πάντα απροετοίμαστο. Ο Φοίβος ονοματίζει το τραγούδι με το όνομα της Ελένης και είναι σαν, για περίπου πεντέμισι λεπτά, να παίρνει ζωή από την μελωδία του. Στο κομμάτι ο Δεληβοριάς δεν θα μιλήσει για ένα «μικρό», «άτυχο» κορίτσι, θα αποδώσει ευθύνες. Θα καταγγείλει τους δολοφόνους της, την πατριαρχία, την ματσίλα, την ανεπάρκεια του «νόμου και της τάξης». Αυτό το τραγούδι, θα μείνει στην ιστορία ως το τραγούδι της Ελένης που «Κάποια μικρά λουλούδια ίσως ξέρουν /Αυτά που οι στίχοι δεν θα καταφέρουν /Κάποια λουλούδια που είναι για ν’ ανθίσουν /Να δουν τον ήλιο και να ξεψυχήσουν».
Τον Φοίβο Δεληβοριά μαζί με τη Νεφέλη Φασούλη και τον Δημήτρη Μεντζέλο θα τους απολαύσουμε στο Φεστιβάλ Αναιρέσεις 2022, την Κυριακή 5/6 στη Σκηνή 2!
Facebook Event: Φοίβος Δεληβοριάς – Δημήτρης Μεντζέλος – Νεφέλη Φασούλη/Nalyssa Green/SWIM @Φεστιβάλ Αναιρέσεις 2022 | Facebook
