Ο Γιάννης Καρπούζης* μοιράζεται μαζί μας ένα από τα ποίηματα του που περιλαμβάνονται στην  συλλογή Ο Χάρτινος Χρόνος Τελείωσε (Πανοπτικόν, 2019).

ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΕΣΜΠΙΕΡΓΚ

κόσμος που εκόπηκε στα δυο,
και πώς να τον ματίσεις;

Κανένας δε ξέρει πώς μοιάζεις, είπε κάποιος
γιατί το φεγγάρι είχε παγώσει για τα καλά
και τα γρανάζια πίσω
ποτέ δεν πάψαν να γυρνάνε.
Στο λιμάνι του Έσμπιεργκ, οι κάτοικοι
βρίσκονται στα σπίτια τους
κλεισμένοι, ο ίδιος ο ήλιος χάθηκε
σε ένα νέφος νεκρικό,
τα ανεμοβρόχια πνίγουν σιγανά
στο αλάτι τα σώματα αλλά
οι κάτοικοι του Έσμπιεργκ
δε σαλεύουν
μόνο στα παράθυρα
περνούν τις ώρες
τα φορτηγά καράβια
να κοιτάζουν
που φτάνουν στις αποβάθρες.

Στο Έσμπιεργκ βέβαια,
υπάρχουν κι άλλα
γεννήτριες, καλώδια, φουγάρα από τσιμέντο
υπάρχουν κι άλλοι
απ’ το ξημέρωμα στα διυλιστήρια
με χέρια καψαλισμένα
από τη σκουριά
άλλοι που οδηγούν τα καράβια
μέσα στο λιμάνι,
άλλοι στα κιβώτια, στους κινητήρες
όλοι
ζητούν μία κανάτα μπύρα
και ψιθυρίζουν μια ευχή
να μην ξαναβγούν
από το σπίτι τους ποτέ.
Στο τέλος της ημέρας
το λιμάνι παραμένει
ένας τόπος των μύθων.

*O Γιάννης Καρπούζης γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Ασχολείται με τη διαχείριση του χώρου και την οργάνωση του χρόνου εκφραζόμενος από τα Μέσα της εικόνας, του λόγου και των μυθολογιών. Συμμετέχει ενεργά στον κόμβο φωτογραφίας “Aldebaran” ενώ έργα του έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με αρκετές διακρίσεις. Το 2019 εξέδωσε το ποιητικό βιβλίο “Ο Χάρτινος Χρόνος Τέλειωσε” (εκδ. Πανοπτικόν) και το 2020 ολοκλήρωσε την ταινία-δοκίμιο Nikos Karouzos: poems on the tape recorder (EKK, ΕΡΤ, Empty Square).