Έφυγε σε ηλικία 78 ετών ο μεγάλος σκηνοθέτης και μαιτρ του σουρεαλισμού David Lynch.
Ένα όνομα άρρηκτα συνδεδεμένο με τις πιο ρηξικέλευθες ιδέες, ο David Lynch χάρισε στον κόσμο ταινίες που ακροβατούν μεταξύ του ονείρου και του εφιάλτη. Μας έμαθε να αγαπάμε τις ιδέες της φαντασίας μας(τις όποιες άλλωστε θεωρούσε το σημαντικότερο σε μια ταινία), να μην φοβόμαστε το άγνωστο και να αντιμετωπίζουμε την ζωή με αισιοδοξία.
Υποστήριζε ότι η δημιουργικότητα δεν ακολουθεί μια πορεία προς τα εμάς αλλά εμείς διατηρούμε την επιθυμία ζωντανή ώστε να έρχονται απροσδόκητα ιδέες. Συχνά έλεγε ότι η φώτιση μπορεί να απέχει δρόμο μπροστά αλλά προχωρώντας στο φως, τα βήματα φωτίζουν. Όπως και φώτισε τα δικά μας βήματα στον κινηματογράφο και στη ζωή.
Για την φιλμογραφία του εχουν γραφτεί πολλά και μπορούν να σπαταληθουν πολλοι τόνοι μελάνι ακόμα. Ενδεικτικά αναφέρουμε δύο στοιχεία. Την σειρά φαινόμενο twin peaks με την οποία όσοι εχουν δει γνωρίσαν την ωμή ζωή της αμερικανικής υπαίθρου, ζήσαν και ταυτίστηκαν με χαρακτήρες που μας συνοδεύουν ακόμα και έμπλεξαν σε έναν “ύποπτο κόσμο” όπου η πραγματικότητα, το όνειρο και το υπερφυσικό απεχουν και δένονται μεταξύ τους από ένα λεπτό πέπλο.
Αξίζει να αναφερθεί επίσης η ανεπίσημα επονομαζόμενη «τριλογία του LA» (lost highway, Mulholland Dr., Inland Empire). Μια ατόφια κριτική «λιντσιανης» Ματίας στον κόσμο του Hollywood και της καλής κοινωνίας. Τα λόγια , τελικά, όπως συμβαίνει και με τις ταινίες του, είναι δυσεύρετα για να περιγράψουν τον σκηνοθέτη φαινόμενο του σουρεαλ και των ονείρων.
Κρατάμε την καλλιτεχνική του παρακαταθήκη και το μήνυμα που έδωσε στην καραντίνα σε ένα από τα καθημερινά του βίντεο: «Φοράω γυαλιά γιατί σήμερα βλέπω το μέλλον, και αυτό προβλέπεται λαμπρό».
Αναδημοσιεύουμε και το Άρθρο του ΠΡΙΝ «H ατίθαση ματιά του Ντέιβιντ Λιντς (1946-2025) – Εφημερίδα ΠΡΙΝ»
Θλίψη στους φίλους του σινεμά προκαλεί η απώλεια του σπουδαίου αντισυμβατικού Αμερικανού κινηματογραφιστή Ντέιβιντ Λιντς που πέθανε σε ηλικία 78 ετών. Ο Λιντς έχει βραβευτεί μεταξύ άλλων με το Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών για την ταινία Ατίθαση Καρδιά (Wild at heart, 1990). Την ίδια χρονιά προβλήθηκε στην τηλεόραση η σειρά Twin Peaks (και στην ΕΡΤ με τον τίτλο «ο ύποπτος κόσμος του Twin Peaks), ίσως η πιο εμβληματική τηλεοπτική σειρά όλων των εποχών που άλλαξε για πάντα την εικόνα των πααγωγών για τη μικρή οθόνη.
Οι περισσότερες ταινίες του περιέχουν σουρεαλιστικά και ονειρικά στοιχεία, ενώ κάποιος είναι πιο προσβάσιμες όπως Ο Άνθρωπος Ελέφαντας (Elephant Man, 1980) που του χάρισε 8 υποψηφιότητες για Όσκαρ και το συγκινητικό δράμα Straight Story (1999).
Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στον σπουδαίο συνθέτη και αγαπημένο φίλο και συνεργάτη του Λιντς Άντζελο Μπανταλαμέντι (1937-2022) που οι μοναδικές μελωδίες του στοιχειώνουν όλες τις δουλειές του πρώτου και συμβάλλουν καθοριστικά στην ατμόσφαιρά τους.
Όσον αφορά ποιο ήταν το magnum opus του μεγάλου σκηνοθέτη οι απόψεις διίστανται μεταξύ του Μπλε Βελούδου (Βlue Velvet, 1986), του πρώτου κύκλου επεισοδίων του Twin Peaks και του αριστουργηματικού Mulholland drive (2001). H οδός Μαλχόλαντ αποτελεί ένα καυστικό σχόλιο για το Χόλιγουντ, την προδοσία και τη σκοτεινή πλευρά του αμερικανικού ονείρου. Είναι μια ταινία με πολλαπλούς συμβολισμούς που σε προκαλεί να την αποκρυπτογραφήσεις και να διακρίνεις που τελειώνεις το όνειρο και που αρχίζει η σκληρή πραγματικότητα.
